Μη ραγέντα είναι τα ανευρύσματα εγκεφάλου που δεν έχουν αιμορραγήσει.
Οι αιτίες που οδηγούν στην διάγνωση είναι οι παρακάτω:
- Κεφαλαλγίες (35%)
- Εγκεφαλική ισχαιμία (17.6%),
- Πάρεση κρανιακών νεύρων (15.4%),
- Πιεστικά φαινόμενα γειτονικών ανατομικών δομών (5.7%),
- Επιληψία (4.2%) κτλ.
Ποιος είναι ο κίνδυνος να αιμορραγήσουν;
Γιά τα μη ραγέντα ανευρύσματα εγκεφάλου, η μεγαλύτερη μελέτη είναι η ISUIA που δημοσιεύθηκε το 1998. Σε αυτή τη μελέτη ο αρθροιστικός κίνδυνος αιμορραγίας σε χρόνο παρακολούθησης 7.5 ετών, διακρίνει δύο ομάδες ασθενών:
Σε ασθενείς χωρίς ιστορικό υπαραχνοειδούς αιμορραγίας από άλλο ανεύρυσμα, σε μέγεθος <10 χιλ. ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι 0.4% σε 7.5 έτη παρακολούθησης (ετήσιος κίνδυνος αιμορραγίας 0.05%). Σε μέγεθος ≥10 χιλ. ο κίνδυνος είναι Χ20 φορές μεγαλύτερος, (περίπου 1% ετήσιος κίνδυνος αιμορραγίας).
Σε ασθενείς με ιστορικό υπαραχνοειδούς αιμορραγίας από άλλο ανεύρυσμα, σε μέγεθος <10 χιλ. ο κίνδυνος αιμορραγίας στα 7.5 έτη είναι 11 φορές μεγαλύτερος από παρόμοιο ανεύρυσμα της προηγούμενης ομάδος, δηλαδή 0.5% ετησίως. Σε εγκεφαλικά ανευρύσματα με μέγεθος ≥10 χιλ. ο κίνδυνος είναι ίδιος με της προηγούμενης ομάδος, δηλαδή περίπου 1% ετησίως.
Τα γιγαντιαία ανευρύσματα μεγέθους ≥25 χιλ. αιμορραγούν με συχνότητα 6% τον πρώτο χρόνο από την διάγνωση.
Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες αιμορραγίας;
Σε ασθενείς χωρίς ιστορικό υπαραχνοειδούς αιμορραγίας από άλλο ανεύρυσμα, προδιαθέτουν σε ρήξη και αιμορραγία, το μέγεθος και η θέση του ανευρύσματος. Συγκεκριμένα εγκεφαλικά ανευρύσματα ≥10 χιλ, στην κορυφή της βασικής αρτηρίας, στο σπονδυλοβασικό σύστημα και στην οπίσθια αναστομωτική, έχουν αυξημένη επικινδυνότητα γιά εγκεφαλική αιμορραγία σε σχέση με άλλες θέσεις.
Σε ασθενείς με ιστορικό υπαραχνοειδούς αιμορραγίας από άλλο ανεύρυσμα, επιρρεπείς γιά αιμορραγία είναι κυρίως ανευρύσματα της κορυφής της βασικής αρτηρίας και ασθενείς με ηλικία ≥50 ετών.
Κίνδυνος αιμορραγίας στην πενταετία (Isuia, 2003)
Ο αρθροιστικός κίνδυνος ρήξεως στην 5ετία είναι σε συνάρτηση με το μέγεθος και την θέση του εγκεφαλικού ανευρύσματος. Και βλέπουμε πως τα ποσοστά κινδύνου είναι μικρότερα, εξισώνονται ή υπερβαίνουν τον κίνδυνο της χειρουργικής ή ενδαγγειακής θεραπείας των αντιστοίχων ανευρυσμάτων. Διακρίνουμε επίσης την αύξηση της επικινδυνότητας στα ανευρύσματα της οπισθίας κυκλοφορίας.